Η πρωτοπαθής νυκτερινή ενούρηση αφορά ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών, περίπου το 15%, και είναι η δυσκολία του παιδιού να κρατηθεί στεγνό κατά τη διάρκεια της νύχτας μετά την ηλικία των 5 ετών.
Δεν έχει αποσαφηνιστεί ακριβώς γιατί ένα παιδί δε μπορεί να παρεμποδίσει την ούρηση καθώς κοιμάται, αλλά πιστεύεται ότι είναι ένας συνδυασμός παραγόντων όπως υπερ-λειτουργία της κύστης, η δυσκολία του παιδιού να αφυπνιστεί ενώ δεν αποκλείεται να αποτελεί και μια μορφή καθυστερημένης ωρίμανσης του νευρο-μυϊκού μηχανισμού που μας κρατά εγκρατείς.
Σε κάθε περίπτωση γίνεται ένας βασικός έλεγχος στο παιδί για να αποκλειστεί μια ουρολοίμωξη, ενίοτε μπορεί να γίνει και ένα υπερηχογράφημα του ουροποιητικού.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών με νυκτερινή ενούρηση θα βελτιώνεται καθώς περνάει ο χρόνος. Στα πλαίσια της αντιμετώπισης του συμπτώματος μπορεί να γίνει μια τροποποίηση στο πρόγραμμα ενυδάτωσης και στις επισκέψεις του παιδιού στην τουαλέτα που χρειάζεται να γίνονται προγραμματισμένα περί την ώρα του ύπνου.
Στις ανθεκτικές περιπτώσεις δίνεται ένα παράγωγο αντι-διουρητικής ορμόνης (βαζοπρεσσίνη) το οποίο περιορίζει την παραγωγή ούρων κατά τη διάρκεια της νύκτας και το οποίο όμως μπορεί να έχει και κάποιες ανεπιθύμητες ενέργειες ιδίως στους ηλεκτρολύτες στο αίμα.