Γενικά
Αρκετά συχνά οι ουρολόγοι ή οι ακτινολόγοι μπορεί να διαπιστώσουν στον απεικονιστικό έλεγχο της ουροδόχου κύστης ευένδοτα σημεία στο τοίχωμα της, όπου τμήματα του τοιχώματος δημιουργούν μια «τσέπη» επονομαζόμενη ως εκκόλπωμα.
Τα εκκολπώματα όταν είναι μεγάλα μπορεί να επηρεάζουν τον τρόπο που συσπάται η ουροδόχος κύστη και να γίνεται κατακράτηση ούρων ιδίως σε αυτές τις περιοχές όπου το τοίχωμα της κύστης δε διατηρεί τη συσπαστική του ικανότητα. Τα εκκολπώματα παραδοσιακά σχετίζονται με την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη και τις αυξημένες πιέσεις που μπορεί να προκαλεί στην κύστη ιδίως κατά την ούρηση. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες αιτίες υπο-κυστικού κωλύματος των ούρων που μπορεί να τα προκαλούν ή να τα μεγενθύνουν.
Διάγνωση
Στη διαγνωστική διαδικασία ο έλεγχος συμπληρώνεται από μια κυστεοσκόπηση για να αξιολογηθεί η ουρήθρα και ο προστάτης αδένας. Ενίοτε μπορεί να χρειαστεί ουροδυναμικός έλεγχος και ακριβής μελέτη πίεσης-ροής ούρων.
Θεραπεία
Τα μικρά εκκολπώματα συνήθως αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Αντιμετωπίζεται το υποκείμενο πρόβλημα το οποίο οδήγησε στη δημιουργία τους (υπερπλασία του προστάτη, στενώματα, λειτουργικό κώλυμα). Σπανίως αν το εκκόλπωμα είναι μεγάλο και πλέον η κύστη δε συσπάται σωστά μπορέι να απαιτηθεί ανοικτή επέμβαση, αφαίρεση του εκκολπώματος και συρραφή της κύστης. Ταυτόχρονα μπορεί να αντιμετωπιστεί και η υπερπλασία του προστάτη εάν είναι αυτή η αιτία.