Γενικά
Η ανδρική ουρήθρα έχοντας ένα μήκος γύρω στα 30 cm. Αυτό σημαίνει ότι λόγω του μεγάλου μήκους της μπορεί σε διάφορες περιοχές της να αποκτήσει στενωτικά τμήματα, όπου η διάμετρος του αυλού της μικραίνει. Οι περιοχές που δημιουργούνται τα στενώματα μπορεί να έχουν υποστεί φλεγμονή ή τραυματισμό στο παρελθόν (από κάκωση της ουρήθρας, καθετηριασμό, προηγούμενο διουρηθρικό χειρουργείο κλπ.) και σε βάθος χρόνου ο επουλωτικός μηχανισμός του οργανισμού δημιουργεί αυτή τη στενωτική περιοχή στον αυλό της ουρήθρας στην προσπάθεια να επανορθώσει τη ζημιά που είχε γίνει.
Διάγνωση
Τα στενώματα μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα ελαττωμένης ροής ούρων, αίσθησης κατακράτησης ούρων στην κύστη ή ενίοτε να προκαλέσουν μια ήπια αιματουρία.
Τη διάγνωση μπορεί να συμπληρώσουν αρχικά ένα υπερηχογράφημα του ουροποιητικού ώστε να διαπιστωθεί εάν η κύστη κατακρατά σημαντική ποσότητα ούρων. Μια κατακράτηση ούρων μπορεί θεωρητικά να προκαλέσει αυξημένες πιέσεις. Στα πλάισια της διάγνωσης γίνονται εξετάσεις όπως η ροομετρία ούρων, η ενδοσκόπηση της ουρήθρας και της κύστης (εάν το κυστεοσκόπιο περάσει το στένωμα) ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί μια μελέτη που λέγεται ουρηθρογραφία κατά την οποία εξετάζεται όλο το μήκος της ουρήθρας με ακτινογραφίες μετά από την πλήρωση της με σκιαγραφική ουσία. Οι επιπλεόν πληροφορίες που μπορεί να δώσει η ουρηθρογραφία είναι το μήκος του στενώματος, εάν είναι ένα η περισσότερα και η σχέση αυτού με το σφιγκτήρα μυ (ο μυς που μας κρατά εγκρατείς).
Θεραπεία
Η αντιμετώπιση εξαρτάται πάντα από την τοποθεσία του στενώματος, το μήκος αυτού και τη σχέση του με το σφιγκτήρα. Τα πιο συχνά στενώματα βρίσκονται συνήθως στην βολβική και πεϊκή ουρήθρα. Συνήθως δεν έχουν μεγάλο μήκος και η πιο συχνή αντιμετώπιση τους είναι με μια επέμβαση που γίνεται μέσω της ουρήθρας και λέγεται εσωτερική ουρηθροτομή. Χρησιμοποιείται ένα κυστεοσκόπιο και με ένα μαχαιρίδιο διανοίγεται η στενωτική περιοχή. Ακολούθως τοποθετείται ένας καθετήρας για λίγες ημέρες ώστε να κρατήσει την περιοχή ανοικτή.
Μετά την ουρηθροτομή μπορεί να χρειαστεί να γίνουν κάποιες διαστολές στην ουρήθρα σε εξωτερική βάση και υπό τοπική αναισθησία, ώστε να βεβαιωθεί ότι ο αυλός δεν ξαναστενώνει. Ενίοτε οι ασθενείς οι ίδιοι διδάσκονται να κάνουν τις διαστολές στον ευατό τους.
Σε υποτροπιάζοντα στενώματα ή σε στενώματα μεγαλύτερου μήκους, αφού ολοκληρωθεί όλος ο έλεγχος, μπορεί να χρειαστεί ανοικτή επέμβαση υπό γενική αναισθησία η οποία συνήθως εκπονείται με πρόσβαση από το περίνεο.
Μπορεί να γίνει εκτομή της στενωτικής περιοχής και επανένωση της ουρήθρας εφόσον το στένωμα δεν έχει μήκος μεγαλύτερο από 1.5 cm, ενώ μπορεί και να χρειαστεί και εκτομή του στενώματος και στη συνέχεια χρήση μοσχεύματος που συνήθως είναι βλεννογόνος από το στόμα.
Τα στενώματα της ουρήθρας είναι μια νόσος που η αντιμετώπιση της μπορεί να είναι πολύ δύσκολη. Σε κάθε περίπτωση οι ασθενείς χρειάζονται στενή παρακολούθηση. Η παραμέληση τους μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε νεφρική ανεπάρκεια.